Ik hoorde het verhaal voor het eerst sinds 2013 terug. Toen bedacht ik het. Maakte vooraf tekeningen waarvan ik het toen niet aandurfde om ze te delen herinner ik me nu. Als het verhaal op de iPod voorbij komt klik ik het meestal weg. Mezelf horen is niet zo mijn ding. Ik weet eigenlijk niet eens waarom het erop staat 🙂
Dit keer luisterde ik.
De eerste minuut erger ik me. In de start van het verhaal zitten wat onlogische dingen.
Luister verder en ben (stom)verbaasd over de metaforen die ik bedacht heb voor de oude economie/wereld en de nieuwe. Hoe zorgvuldig ik mijn woorden kies als ik het heb over die “nieuwe” ruimte. Hoe ik aan het einde beide in hun waarde laat.
Want als ik iets ervaren heb in de ontwikkeling van het nieuwe curriculum, dan is dat dat delen van het oude erg helpend zijn om ruimte te maken voor het doen van het nieuwe. Is dat erg cryptisch???
En deel ook even alsnog de tekeningen.
