Zij merken het ook! Ik hoor van mededocenten terug dat ik er veel ontspanner bijloop.

Voor een collega zet ik effe kort op een rij hoe dat komt en hoe de organisatie het nog zou kunnen versterken.

• Ik heb gezocht en gevonden: een beeld van “what I want” en van de eerste stappen die ik -zelf- kan zetten. Oehoe, klinkt een beetje wazig. Dit beeld spreekt veel meer (afb. backcasting, Natural step)

• Ik kies voor het inzetten van mijn passie en talent voor het proces. Iedere stap in de richting is een feestje en wanneer “what I want” bereikt zal worden is steeds minder belangrijk.

Voor mij hoeft de organisatie dat niet te versterken. Ik heb het naar mijn zin. Ik ben er wel van overtuigd dat een goed werkend systeem ons en onze studenten zou doen sprankelen. En daarvoor is iedere medewerker die zijn passie en talent voor het proces inzet (=uit de slachtofferrol kan stappen) een aanwinst. Een duidelijk beeld van “What we want” maakt het wel makkelijker om er samen naartoe te bewegen.

PS Wil je je laten inspireren rondom inzetten van talent en passie probeer dan eens de eerste 2 video’s in deze post. Terugkijkend was echter deze les over defensief gedrag versus zelfontwikkeling gevolgd door dit beeld van de mindset nodig om te leren, wat me van richting heeft doen veranderen.