Mijn trajectbegeleidster herinnerde mij aan een stuk uit het boek pedagogische tact. (ik las voorafgaand aan het traject het boek en woonde een avond bij)
Geert Gors is een van de auteurs van een van de boeken op de literatuurlijst: Pedagogische Tact.
Uit het boek:
Pedagogische Tact gaat over wie je bent, gaat over het juiste moment de goede dingen doen, gaat over jezelf kennen, over de ander bij je binnen laten komen, kunnen handelen in volle aandacht.
Tact begint bij (praktijk)verhalen…Want in verhalen , zoals leraren die delen…., laat pedagogische tact zich het meest compleet, in zijn “natuurlijke habitat” betrappen: verhalen waarin je de klas ruikt, de sfeer proeft, de spanning voelt oplopen en waarin zich dan, niet van tevoren bedacht en schijnbaar als vanzelf, bij de leraar een oplossing aandient.
Pedagogische Tact is geen formule en ontwikkelt zich verder door het vertellen en delen van je ervaringen, levensverhaal, persoonlijke lessen…
Kreeg deze week het compliment: “je bent een goeie verhalenverteller”
En de vraag blijft hangen: Welke verhalen neem ik dan mee naar, deel ik in de lessen?