Het schooljaar is 7 weken oud, en we gingen een weekendje naar zee. Ik bleek het echt nodig te hebben. Blijkbaar ben ik daarin trouwens niet alleen. Mijn vriendin doet vervangingen in het onderwijs en daar wordt tegen gezegd. “Ja, nu is het nog rustig met vervangingen, wacht maar tot na de herfstvakantie, dan vallen de eersten uit.”
Tijdens het uitwaaien dit weekend kwam het besef. D’r is geen cursus….
Laat ik beginnen met een paar waarnemingen:
- Ik herken het veel eerder dan vorig jaar.
- Ik heb er last van dat onze organisatie (door mijn bril) meer klantgericht dan mensgericht is. Ga daarin mee en vergeet voor mezelf te zorgen.
- Ik wil graag leren, maar heb er geen behoefte aan dat mensen die niet zien wat ik al gedaan heb, zeggen wat er nog niet goed is.
- En merk dat het leren komt met kleine mini overwinninkjes als : rust creëren, uitdaging bieden, zeggen ik weet het niet
- Het helpt dat ik inmiddels een beeld heb van waar ik heen wil met welke bagage (talenten/passie).
- Het 70/20/10-model spreekt me erg aan.
Wat heeft dat te maken met die cursus. Nou, ik wil graag snel heel goed zijn. En denk in cursussen.
Wat echt zou helpen is oneindig veel “enger” dan een cursus. Het is iemand die me nabij is in het werk, mijn bagage en mijn doel kent. En die me (confronterend) helpt om daar te komen. Overwinning na overwinninkje.