Een post van @philippebailleur op Linkedin intrigeerde me. Over het boek “The Invisibles”.
Moest denken aan een citaat van een van onze oudste docenten. “We zijn iets kwijtgeraakt toen jaren geleden het hoger onderwijs studeerbaar moest worden”. Ik herken ook iets in de korte omschrijvingen, iets van mezelf, iets van de studenten. En ga op onderzoek.
Het beste beeld, zonder het boek te lezen, kreeg ik bij kijken van deze video waar je hem aan het woord hoort, af en toe visueel ondersteund. Erg mooi, de steeds terugkerende zin: hoe beter ze hun werk doen, hoe onzichtbaarder ze worden.
Dit structureerde het mooi “Hooray For The Invisibles at Work”, wat citaten.
Wie zijn ze:
“They’re highly skilled professionals. I’m not talking about the factory worker toiling away anonymously or the person who’s cleaning the hotel room. They’re important too,” says Zweig. “But what I wanted to focus on were the people who are highly educated, very well trained, and very talented and who chose specific fields and certain roles that would put them behind the scenes.”
Hoe werden ze succesvol:
And the research shows that intrinsic rewards offer a far deeper and longer-lasting benefit to us than extrinsic rewards like money or attention.
What are examples of intrinsic rewards that motivate Invisibles?
Intrinsic rewards are when you are rewarded by an internal measure – by the work itself. The value of your work, not the volume of your praise, is what brings you your reward.
But we think that in order to be successful and get ahead today you need to be an extroverted personality.
Wat zijn de kenmerken:
You say that Invisibles share three traits. What are they?
The first, and the most important one, is an ambivalence toward recognition. Invisibles simply don’t seek attention the way many people do today.
The second trait is that they’re meticulous.
And the third is that they savor responsibility; they love the power of their role. For instance, in the book I profile anesthesiologists. If you have surgery, you never forget the name of the surgeon who took your appendix out or fixed your heart. But you likely never learned the name of the anesthesiologist, or you forgot it, even though your life was literally in their hands.
Herken bovenstaande kenmerken in onze “beste studenten”.
Moet ineens denken aan de docent die geen studenten meer wil vragen om hun eindscriptie te presenteren op de Kennis in Bedrijf-dag. Ze maken geen enkele kans om de scriptieprijs te winnen volgens hem. Omdat de jury niet kan inschatten hoe gedegen het onderzoek was dat ze gedaan hebben en de onderwerpen per definitie niet sexy, passievol, rakend genoeg zijn voor dat evenement. Wat ik bedoel, kijk eens naar de onderwerpen: bedrijfseconomie, accountancy
En stel nu eens dat we “Invisibles in spe” opleiden. Geven we dan die kenmerken/sterkte wel voldoende de ruimte.