Iets meer dan een jaar duurde het om de drempel over te gaan. De drempel van oa: Leren is niet hard werken! Wat ik dan bedoel. Wel twee jaar geleden deed ik mee met een workshop “Door de poort van Goud” verzorgd door Deborah Zachariasse. Ik zou deze workshop niet zelf uitgezocht hebben.Temeer omdat ik “echt niet creatief ben”. En in de aankondiging stond dat we een collage gingen maken. Het werd een bijzondere ervaring.
Ik schrijf nou even op zoals ik me herinner dat het ging, het hoeft niet precies zo gegaan te zijn. Het begon met het vertellen met het verhaal van Vrouw Holle. Wij luisterden met onze ogen dicht. Daarna moesten we bedenken welk punt in het verhaal ons het sterkst raakte. Om later, in stilte,dat te visualiseren dmv een collage. We mochten alleen praten om te vragen naar iets dat we nodig hadden en iets te geven als we dachten dat de ander het kon gebruiken.
Mijn sterkste emotie zat bij de drempel van het huisje van Vrouw Holle. Ik had geen zin om daar naar binnen te gaan. Te veel werk wachtte daar. De beloning kon me niet echt schelen. Met dat gevoel ben ik aan de gang gegaan met de collage. Links zoals het toen was, in het midden de drempel met wat me er overheen kon helpen en rechts wat mogelijk de beloning zou kunnen zijn. Ik heb hem opgehangen waar ik hem vaker zie en realiseer me dit weekend dat ik er ben, rechts van de drempel, Ik krijg op dit moment “zomaar” van mensen wat ik nodig heb voor een volgende stap in het leren. Het voelt niet meer als werken maar meer als kado krijgen!
Nu zijn daar vele boeken over geschreven, over flow. Ik lees vandaag “Flow en de kunst van het zakendoen” om te kijken of ik nog iets over het hoofd heb gezien en op zoek naar aanwijzingen over wat er zich achter de deur bevindt.
PS De collage heeft me ook doen inzien dat “knutselen” zoveel meer kan zijn dan techniek, iets wat je wel of niet kan. Dat het ook kan gaan over wat het met jou doet.