De ontwikkeling van het redeneren. (citaat Jan Bommerez)
Redeneren is denken, dat verlicht en verrijkt is door gevoel, waarneming en intuïtie. Bij redeneren stel je net als bij dialoog je onmiddellijke oordeel uit zodat je kunt kijken naar alternatieve gezichtspunten.
Dat kan met “Critical thinking”
Je ontwikkelt dan de volgende intellectuele karaktertrekken: Intellectuele bescheidenheid, intellectuele autonomie, Intellectuele integriteit, intellectuele moed, intellectuele volharding, vertrouwen in redeneren, intellectuele empathie en fairmindedness.
Wat zie je als het gelukt is? Een geoefend kritisch denker (pg 34):
- Stelt essentiële vragen en problemen aan de orde. En formuleert ze helder en precies.
- Verzamelt en beoordeelt relevante informatie. En gebruikt abstracte ideeën om ze effectief te interpreteren.
- Komt tot beredeneerde conclusies en oplossingen. En test ze mbv relevante criteria en standaarden.
- Denkt met een open mind binnen alternatieve denksystemen, herkent en beoordeelt, indien nodig, hun aannames, implicaties and praktische consequenties.
- Communiceert effectief met anderen om oplossingen te vinden voor complexe problemen.
Waar ik dus naar zoek is een leerklimaat/cultuur die het ontwikkelen van deze karaktertrekken ondersteunt, iedere dag, vanaf dag 1.
Els Snels 9 december 2014
Mooi!
Dank voor de voorzet.
Je spreekt over intellectuele karaktertrekken zoals (intellectuele) bescheidenheid, ()autonomie, ()integriteit, ()moed, ()volharding, ()vertrouwen, ()empathie en () fairmindedness.
In het boek Critical thinking staan deze kenmerken uitgewerkt op grond van o.a. : beliefs, values, one ’s own feelings, egocentrisch, sociocentrisch, etc.
Volgens mij raken die allemaal het pedagogisch aspect.
Moet ook wel omdat uitgegaan wordt van:
Denken is de sleutel tot: Thinking (redeneren ? ) , Feeling, Wanting.
En controleert je emoties en besluiten.
Bommerz en bovenstaand raken elkaar wel volgens mij.
Bommerez spreekt over: Redeneren is denken, dat verlicht en verrijkt is door gevoel, waarneming en intuïtie
Zou het kunnen zijn dat de intellectuele karaktertrekken tegelijkertijd de pedagogische karaktertrekken zijn? (volharding, vertrouwen, empathie etc)
En dat we dat kunnen ontwikkelen, benoemen, feedback op kunnen geven door de “standaarden” (ander Nederlands woord nodig, geloof ik )
zoals helderheid, accuraatheid, relevantie etc. te gebruiken mbt de doelen, de vragen, de gezichtspunten etc. van de leerlingen.
Dat schept wel een bepaald Pedagogisch Leerklimaat.
Ik vind het erg pedagogisch. Gericht op leren! (en leren is ontwikkelen, groeien) Dat wel.
Volgens mij leidt dat vervolgens echt wel tot welzijn en welbevinden….
Het is een benaderingswijze. Ik vind het horen bij een goed klimaat/sfeer waarin talenten en degenen die niet op de eerste rij zaten, heel goed kunnen gedijen 🙂
Beste groet van Els