Om een community te worden is het belangrijk om te leren ontvangen.

Misschien een rare uitspraak. Denk even met me mee.

Een citaat uit 2bejammed triggerde de leervraag: Wanneer gaan studenten participeren?

Communities draaien om user generated content, niet om content die door een organisatie gedeeld wordt. Als organisatie wil je natuurlijk al je info delen. Dat mensen daarop kunnen reageren en berichten met andere kunnen delen is ook voor de hand liggend. Bij communities gaat het er wel om dat degene die hierin participeren zich mede-eigenaar/mede-verantwoordelijk voelen voor de inhoud. Het gaat dus niet om de communicatie tussen de organisatie en een individu, maar om de interactie tussen de community-leden. En als je als organisatie/onderwijsinstelling communities wil stimuleren dan moet je hierin faciliteren. Het platform maakt niet uit. Als ze elkaar maar vinden en het veilig genoeg is om zich open op te stellen.

In het onderwijs zijn we gewend als docenten om kennis te delen, te reageren op reacties daarop. We zijn nog niet zo goed in staat om dat mede-eigenaarschap van studenten, dat mede-verantwoordelijk voelen voor de inhoud vorm te geven.

In #ulab zaten twee items die bijdroegen aan het beantwoorden van de leervraag:

Interview with: 

MIT’s Natalie Rusk and Amos Blanton, two of the people behind the successful programming platform Scratch. Scratch is designed to help children as young as elementary school age get a grasp of programming concepts. Here, our focus is less on what Scratch is and more on how it was created. Listen for the principles of prototyping and the new type of leadership Natalie and Amos practiced to enable the Scratch community to thrive.

• So what I heard you describing is it’s not like coming in with ideas or with a pre-defined set of roles, which then you fit other people into. But it’s really the primacy of listening, right?– attending to, identifying where these ideas where people take initiatives.
• Then you said creating space for them, right?– creating space and roles around them.
• And then it’s also paying attention to the entire ecosystem and what it needs in terms of cultivation, right? Moderation and the norms.
• So I think you were describing another model of leadership

Vrij vertaald naar de onderwijspraktijk: Zet een idee uit, kijk hoe studenten daarrond in beweging komen. Ga dat faciliteren/versterken. En “bewaak” de manier van samenwerken.

Ted-video Nipun Mehta:

Nipun Mehta is the founder of ServiceSpace (formerly Charity Focus), an incubator of projects that works at the intersection of volunteerism, technology and gift-economy. What started as an experiment with four friends in the Silicon Valley has now grown to an global ecosystem of over 350,000 members that has delivered millions of dollars in service for free. Nipun has received many awards, including the Jefferson Award for Public Service, the President’s Volunteer Service Award and Wavy Gravy’s Humanitarian award. He is routinely invited to share his message of “giftivism” to wide ranging audiences,

11:20 Shift #3 from Isolation to community: how people come together, that makes the difference.

You can be Facebookfriends, You can go out for a movie or you can volunteer together. “Gift ties” are the strongest ties

Vrij vertaald naar het onderwijs: ga uit van vrijgevigheid. Mensen en dus ook studenten willen graag bijdragen en net dat bijdragen creëert sterke banden.

Wat ik meeneem:

Ga ervan uit dat studenten willen bijdragen. Ga ervan uit dat ze dat anders zullen doen dan jij vooraf bedacht had. Luister en maak daar ruimte voor.

Denk in termen van (15:40):

• contributie (vs consumptie), waardeer wat je ontvangt en pay forward
• vertrouwen (vs transactie): vertrouw op inter-connectedness
• community (vs isolatie): cultiveer netwerken van verbindingen op basis van geven
• overvloed (vs schaars): ervaar de generatieve kracht van dankbaarheid

Het enige wat ik dus hoef te leren is hoe ik dit in de dagelijkse praktijk ingebed krijg, ruimte maken voor de authentieke bijdrage van studenten 🙂