De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

Mijn antwoord: op zoek naar de play-petrischaaltjes.

Een twitterdiscussie, over dat je door mee te doen toch het bestaande (onderwijs)systeem ondersteunt, dat je wel moet blijven proberen om te veranderen. Dan komen er bij mij allerlei reacties los.

  • Mijn eerste basis-ergernis: kom het zelf maar eens proberen.
  • Mijn tweede: nee we hebben geen geld voor adviseurs maar moeten het wel leren. Kom je gratis?
  • Mijn derde: plooien of vertrekken, dat hebben er al teveel gedaan.

Verbinding creëer je niet met dat soort opmerkingen, dus ik houd ze voor me en zoek wel naar waarom het me zo raakt. Dat heeft alles te maken met mijn frustratie bij het beantwoorden van de vraag:

Hoe ga je als individu om met een drang tot innoveren in een organisatiecultuur die dat (bijna) niet heeft.

Mijn drang: ik zie onvoldoende “Teaching for Turbulence”, (voor chaos) in onze organisatie en dat zou ik graag veranderen. Mijn sterkte daarin zou kunnen zijn dat ik studenten ondersteun om:

  • essentiële vragen te herkennen/stellen.
  • keuzemomenten te herkennen/benoemen
  • ontwikkelen van het interne kompas
  • verbinding als oplossingsrichting te zien (versus competitie).

En dus zoek ik naar een plek om dat te doen, MVO/verantwoord handelen onderwijs is daar uitermate geschikt voor. Het is nieuw, d’r zitten nog bijna geen externe eisen op en eigenlijk zou er rond dat onderwerp wel dwang tot innoveren moeten zijn in de organisatie:

  • door de visie. Die bevat MVO/verantwoord handelen.
  • door het ERT platform, dat heeft acting fairly in zijn visie-kreet zitten.
  • door de BBA standaard die verantwoord handelen in zijn “voorschrift” heeft zitten.
  • door beschrijvingen over hoe docenten zouden moeten functioneren binnen Zuyd.

En ik begreep dus niet hoe het komt dat het maar mondjesmaat lukt om dingen aan het curriculum toe te voegen. Ik die in mijn vorige banen bekend stond als betrouwbaar, die zorgde dat wat ze beloofde er ook kwam. Ik krijg iets wat ik heel graag wil niet voor elkaar in deze organisatie.

Sinds woensdag begrijp ik dat. Onze visie zit in een ander kwadrant dan onze organisatiecultuur. En ik heb gehandeld alsof die in hetzelfde kwadrant zaten. Op zich hoeven die verschillende kwadranten geen probleem te zijn. Dat kan je oplossen door dat te benoemen en de talenten van mensen die al wel in dat visie-kwadrant zitten te faciliteren. En te benoemen aan de rest van waar je naartoe wil.

Bovendien zitten wij met hele beperkte middelen. En met die middelen verzorgen we opleidingen die het erg goed doen in de HBO-keuzegids. Niet meteen een aanleiding (dwang) om aan innoveren te denken. Durf je echt iets af te halen van een proces waarmee je nu goede resultaten haalt om uit te geven aan iets onzekers. Nou zeer beperkt dus, zeker niet als je organisatiecultuur in beheers/controleerkwadrant zit.

Voor mijn discussiegenoten op twitter, even mijn probeer- geschiedenis:

  • Ik heb eerst gekozen voor de drakendoder-variant. Gewoon hakken. Conclusie: teveel koppen en in mijn eentje niet snel genoeg.
  • Daarna hebben mijn collega’s en ik geprobeerd om de draak achter ons aan te laten lopen. Conclusie: wat we te bieden hebben is niet interessant genoeg, de draak heeft genoeg andere dingen te doen. Af en toe doet ie een stapje mee.

En dus heb ik besloten de draak te laten voor wat ie is en me te verdiepen in petri-schaaltjes. Een organisatie heeft diversiteit in schaaltjes nodig. Dat is goed. Voor mij zijn die play-petri-schaaltjes van onze organisatie het meest geschikt als omgeving. En dus zoek ik waar die zitten, kies bewust voor taken die daarbij horen. En ik heb ook het lef gehad om financiering aan te vragen voor mijn eigen play-petrischaal.

Uit veranderen als chaotisch proces (via @brambruggeman)

Bij ‘play’ schaaltjes bubbelt en bruist het. Steeds ontstaan er in de interactie weer nieuwe ideeën en iedereen is erg benieuwd of er iets interessants uitkomt. Er hangt hier dus een veel vrijere en nieuwsgierige sfeer, waarbij men regelmatig tot nieuwe lokale betekeniswolken komt. ‘Play’ schaaltjes zijn vaak te vinden aan de randen van de organisatie.

Ik houd jullie op de hoogte. En ik hoop hiermee ook te hebben laten zien dat wat je ziet aan de buitenkant niet altijd een afspiegeling is van de inspanningen die aan de binnenkant worden geleverd.

Verder Bericht

Vorige Bericht

4 Reacties

  1. fransdroog 4 juni 2013

    Prachtig concept met een intrigerende naam ‘play-petrischaaltjes’.
    Ik hoop dat je een begin mag gaan maken. Succes!

  2. mrsmarvran 4 juni 2013

    Stemt tot nadenken wat je hier schrijft. Vooral het feit dat je bent gaan inzien hoe jullie visie in een ander kwadrant zit dan jullie organisatiecultuur. Héél herkenbaar. Bedankt voor het delen van dit alles… ik kan er wat mee!

Laat een reactie achter bij Ilse MeelberghsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén