Dit boek lag nog bij ons in huis. Mijn pogingen deze weken om niksen te oefenen (= zijn, alleen geven wat moeiteloos gaat), mijn intuïtie te volgen. Het gaat allemaal maar moeizaam deze dagen. En dus pakte ik dit boek er gisteravond bij en liet het me nog eens vertellen wat ik eigenlijk al weet. En ik vrees dat het in allerlei vormen nog tegen me verteld gaat worden, geoefend gaat worden, voor het een “way of life” wordt.
F*ck it is lijkt te helpen om je intuïtie te volgen, om moeiteloos dingen te kunnen doen.
