De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

De gezamenlijke droom of loslaten?

Twee quotes die me al eerder hebben helpen kiezen in moeilijke situaties komen bij me op.

Confront the brutal facts (yet never lose Faith), Jim Collins, From good to great

Alle elementen in dit lijstje wijzen erop dat je een duidelijke missie en visie moet hebben om je potentieel echt te kunnen ontsluiten en dat je – als je in flow wilt leven als regel en niet als uitzondering – alleen dingen dient te doen waar je totaal achter kunt staan. Jan Bommerez, Flow en de kunst van het zaken doen.

Wat gebeurde er voorafgaand aan gisteren?

Ik was bij de HAS Expeditie Innovatieklas. Daar heb ik de enorme kracht en potentie van de combinatie van aandacht, uitdaging en vrijheid bevestigd gekregen.

Eerder had ik al mijn persoonlijke voorkeur voor PRINCIPE-GESTUURD ONDERNEMEND LEREN verwerkt in een blogpost en categorieën van gemaakt in mijn blog. En mezelf voorgenomen dat ik binnen 5 jaar werk op een plek waar dit gewoonte is.

Waarbij principes gaan over:

  • Iedereen kent en herkent elkaar als persoon
  • Levensechte problemen zien als leerkansen
  • Reflectie, beoordeling en dialoog
  • Samen leren en werken op basis van respect en vertrouwen

Waarbij gestuurd betekent: Het proces (the red box) leidt. Onder dat proces liggen de principes. Die sturen dus mee dat proces. Durven we te vertrouwen op dat proces? Kennen we de kracht van het proces/systeem? Voor mij ziet dat er zo uit:

Model propedeuse

Waarbij ondernemend staat voor:

  • Feedback/evaluatie leidt tot aanpassen
  • Oplossingsgericht werken
  • Verantwoord risico’s nemen
  • Volharding
  • With the end in mind

En leren gaat over:

    • Vragend leren
    • Continue (rhizomatic, informeel) leren.
    • Oude kennis aan nieuwe kennis verbinden. De volgende stap zetten.
    • Leren over leren, denken over denken

Heb ik al eens een richting geformuleerd:

Een netwerk van docenten/lerenden, waarin de docenten/organisatie de kaders bieden. Die kaders bestaan per module uit:

  • het leerdoel
  • de beschikbare tijd van de docent
  • een valide toetsing tbv de publieke verantwoording.

en daarbinnen docenten en studenten, die samen voor de groep de weg bepalen die minimaal leidt naar het halen van die toets. Bij het maken van dat ontwerp wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de talentenhandleiding van eenieder.
Waarbij iedere toetsuitslag voelt als een diploma-uitreiking. “Kijk eens hoe we/ze gegroeid zijn, dat hebben we toch mooi samen voor elkaar gekregen”

En heb ik dat “binnen 5 jaar” niet aan het toeval overgelaten. In de afgelopen jaren is door mij veel tijd gespendeerd aan het proberen te begrijpen/uit te proberen hoe je een systeem transformeert. Ook daar heb ik een blog-categorie van gemaakt en dat valt dus na te lezen. Dat gaat over de kracht van het systeem, het potentieel van mensen vrijmaken (vs werkdruk/burnout) en over (leiding geven aan) transformatie.

Wat gebeurde er gisteren?

Een nadeel van leren is dat je meer ziet. Minder kan verstoppen voor jezelf. En gister ZAG ik, dat mijn energie niet voldoende is om de richting van het systeem te keren. Dat we een gezamenlijke droom nodig hebben om samen energie uit te halen en elkaars keuzes te kunnen begrijpen/toetsen.

Gister heb ik geschokt gekeken naar wat het proces van afkeuren van de afstudeerscriptievoorstellen met de (energie van) betrokkenen doet. Heb ik me verbaasd over een besluit waardoor het voor accountancystudenten in de toekomst niet meer mogelijk is om in het buitenland op stage te gaan en snap ik niet waarom we extra lestijd spenderen aan mensen die in hun gedrag aangeven daar geen behoefte aan te hebben.

Maar weet je wat het vervelendste is. Door het gebrek aan die droom/visie heb ik geen instrument om in alle rust te kunnen afwegen of deze besluiten onze droom dienen. En om als ze dat niet doen de rode vlag te hijsen en mensen erop te attenderen.

Wat ik wel kan beoordelen. Mijn droom dienen deze besluiten niet.

PS 18/3 Over de buitenlandstage van accountancystudenten. Ik begrijp nu welke afwegingen zijn gemaakt (meer diversiteit qua werkzaamheden tijdens de stage en meer de link tussen theorie en praktijk kunnen leggen in de lessen). En voor de kleine groep van studenten die graag naar het buitenland wil, wordt gezocht naar een oplossing.

De vragen die het oproept.

Iemand een idee over hoe ik van onderop, zonder de bevoegdheid daartoe, kan zorgen dat die gezamenlijke droom er komt?

Of is het goed om los te laten? Innovatie ontstaat vaak niet in het grote systeem, maar ernaast.

Verder Bericht

Vorige Bericht

3 Reacties

  1. Evert-Jan Ulrich 14 maart 2014

    Ik ken natuurlijk de hele situatie niet, maar ik weet wel dat jij heel goed het geheel ziet ! Je eigen gedachtengoed loslaten lijkt me geen optie en ook je op negatieve zaken richten helpt niet (worden alleen maar groter). Zet je in voor positieve actie waar het kan, binnen en buiten. Je blogs zijn perfect ! Worden die ook al breed binnen de hogeschool school gelezen ? Ga gewoon verder met je zoektocht naar zielsverwanten en medestanders. De vernieuwing is hard nodig ! Wens je heel veel succes !

Laat een reactie achter bij Evert-Jan UlrichReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén