Mijn worsteling en een overweging van mijn trajectbegeleider leiden ertoe dat ik de tijd neem om het boek “The students are watching” te lezen.
Omdat ik niet de hele Harvard Educational Review wil kopiëren, kies ik voor jullie dit stuk:
In addition to demonstrating how a school’s structure and practice can hinder student learning, the Sizers make clear other powerful lessons students learn from the structures of their schools and from the practices and actions of their teachers. For instance, what is the lesson when students are taught to call the custodian by his first name and the teachers by their last names? Or, what do students learn when their teacher, due to the overwhelming nature of her job, is forced to limit her preparation for class?
Voor mij benoemt dit boek wat ik intuïtief aanvoel als zijnde “passend bij mij” en dat gaat helpen bij toekomstige keuzes en om mijn standpunten helderder te kunnen overbrengen.
Ook hier een mindmap gemaakt, ook al is dat door de verhalende stijl van het boek niet eenvoudig,
Ik herkende erg veel in het hoofdstuk bluffing en de volgende vragen bijven dan hangen:
- Wordt meer verwacht van student/docent dan de meesten goed kunnen volbrengen
- Zijn de condities in de school zodanig dat men iedere student goed kan kennen
- Wat is het tempo van de school is er tijd voor werk/uitrusten/reflectie
- Zijn de verwachtingen ten aanzien van docent en student helder
- Is er tijdens school tijd voor reflectie en werken in stilte
Ik werd dan ook erg getriggerd door dit stukje tekst: de uitleg van het zwakker maken van je primaire proces en
Niets is belangrijker dan dat ieder student wordt (h)erkent en gekend als persoon en dat diegenen die deze student kennen de bevoegdheid en de flexibiliteit krijgen om daarnaar te handelen.
En de eindzin van het boek vat veel samen voor me:
Studenten kijken altijd. Laten we eerlijk wegen wat ze zien en wat wij willen dat ze daarvan leren.