Dit boek las ik al een tijdje geleden. Eigenlijk alleen maar omdat ik verhalen leuk vind, goed wil kunnen coachen en twee vakgenoten die ik waa
rdeer het interessant vonden op Facebook.De vakantie is dan ideaal om de verwerking te doen. Het maken van die visuals, het zorgvuldig kiezen wat ik opschrijf, maakt dat ik het veel beter structureer en onthoud. En het is heerlijk dat er geen toets van komt. Want dan zou ik volledig moeten zijn. Nu hoef ik alleen maar te vermelden wat ikzelf wil onthouden.
Wat ik van de inleiding en het model zelf wou onthouden staat op deze visual.
Ik ga de ZKM techniek waarschijnlijk nooit gebruiken. Ik leerde wel bij over de rol en mogelijke passende interventies van een coach. De twee quotes op pg 10 spraken ook erg aan.
De zin die mij het meest raakte: Wat brengt jou nu bij mij. Zo jammer dat bij studenten in een mentor-relatie het eerlijke antwoord (naast “het is wel gezellig”) daarop vaak is: omdat het moet en het nu ingepland is. Hopelijk schept onze communityleerlijn straks meer mogelijkheden voor de student om een coachvraag op het moment en bij de docent van eigen keuze neer te leggen.
De narratieve techniek zelfsturend leren vond ik dan wel weer super. Ik begin te merken dat ik leerprocessen waar het nadrukkelijk de bedoeling is dat je leert hoe je het de volgende keer zelf aanpakt me enorm boeien. Dat leerprocessen waar een echte koppeling tussen binnen en buiten wordt gemaakt, me raken. En ik genoot ook van hoe hier het uitleggen van de techniek gekoppeld werd aan het verhaal van de Bremer Stadsmuzikanten.
