Tevreden kijken mijn collega en ik elkaar aan. Zo goed ging het nog nooit. De sfeer was ontspannen, open. De studenten geven aan dat ze hun kennis verdiept hebben. Dat het zinvol was. Een poging tot analyse van “wat werkt”.
De workshop: Goed werkgeverschap.
We hebben het over de workshop “goed werkgeverschap”. Die workshop van 2,5 uur wordt aangeboden aan onze derdejaars. Dit keer de groep bedrijfseconomen, 55 studenten. De leervraag is: Wanneer ben je een goeie werkgever, eentje waar het voor de medewerkers volhoudbaar (=duurzaam) is. Het is onderdeel van de leerlijn MVO en gaat in op het people deel. Hier vind je een beschrijving van de workshop. (We veranderden: per tweetallen krijg je 3 stickers en je kiest samen. Dat bevordert het gesprek)
Is het de vorm/de techniek?
Het is fijn als “de uitvoering” een herhaling is. Je kan dan namelijk even terughalen hoe het de vorige keer ging en wordt minder verrast door:
- hoelang dingen duren,
- hoe studenten opdrachten invullen.
Zijn het de studenten?
Net als alle andere jaren wordt de capita selecta georganiseerd door een groepje studenten. Dit jaar begeleidt door een docente die overtuigd is van de kracht van gastsprekers/netwerken en enthousiast reageert op alles wat deze studenten verzinnen om de gastsprekers te ondersteunen, er zelf bijblijft.
Wat is het heerlijk als je als docent pro-actief wordt gesteund: benodigdheden verdelen over de studenten, drinken halen, vellen helpen ophangen en opruimen, hulp halen voor het geluid… Dat schept ruimte voor interactie met studenten.
Daarnaast ken ik inmiddels de helft van de studenten die in de zaal zitten. Die relatie helpt voor mij ook.
Is het de inhoudelijke/technische voorbereiding?
Ondanks dat we amper iets veranderden bereiden we ons beiden een uur voor. Welke spullen hebben we nodig, verzamelen die, wat was ook alweer het leerdoel van ieder stuk, hoe pakten we dat ook alweer aan.
Is het de mentale voorbereiding, de mindset?
Voor mij is deze workshop een van de vrijplekken, ruimte om dingen uit te proberen.
- Het is contacttijd met studenten zonder toets.
- Het is samen met een andere docent, met andere kwaliteiten dan ikzelf. Dat zorgt voor evenwicht in het uitproberen, voor back-up als een van die probeersels misloopt. Dat is leren van zijn uitprobeersels.
Dit jaar besluit ik in te zetten op niet oordelen, ruimte scheppen. Dat volgt uit:
- een concept uit de Mooc van Otto Scharmer: holding the space
- compliment vorige week: Je hebt het talent om structuur aan te brengen en tegelijkertijd ruimte te laten om te zien wat er zich ontvouwt.
- het vertrouwen dat spreekt uit boeken als Deep Democracy dat de wijsheid in de groep zit
- ik zag het Don doen op de algemene vergadering maandag en dat werkte toen voor mij, zittend in diezelfde zaal, als deelnemer.
- gesprekken over community en dialoog deze week
Hoe bereid ik me daarop voor.
- Door niets mee te nemen de ruimte in. Geen eerdere ervaringen met deze workshop, geen huishoudelijke sores, geen…
- 5 minuten voor aanvang mezelf herinneren aan het feit dat dit voor mij het allermooist is aan deze baan: over deze onderwerpen in gesprek gaan met studenten. Daarom ben ik hier.
Conclusie
Nogal voor de hand liggend denk ik. Het voelt alsof het er allemaal toe doet om dit te kunnen bereiken.