De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

Het voorkomen van eenzaamheid en weerstand bij transformatie?

Een collega stelde: “ook vind ik het heel zwaar om het cultuuromslag te noemen. Moeten we daar niet iets langer over nadenken of we dat willen en waarom?” Ik reageer met deze blog op het eerste deel van het citaat. Tijd nemen met elkaar om samen na te denken is in mijn ogen altijd een goed idee.

Organisaties/mensen/onderwijs, zijn bezig met een ‘efficientieslag’, een ‘verandertraject’ of een ‘cultuuromslag’. Allemaal termen die aangeven dat wat was niet meer voldoet aan dat wat nodig is. Tijd dus voor het creeeren van nieuwe werkelijkheden.

Ik ben al een paar jaar bezig met uitzoeken hoe je transformatie “doet”. Voor mij voorwaarde voor nieuwe werkelijkheden. Misschien helpt het als ik even kort schets wat de paden zijn die ik heb bewandeld. Misschien dat anderen er dan een paar kunnen overslaan.

  • Ik keek in de les om me heen, keek naar de energie die het me kostte en besloot dat dat wat er was niet (meer) voldeed.
  • Kijk naar buiten en zag dat wat lang vanzelfsprekend was in onderwijs langzaam allemaal ter discussie wordt gesteld. Bvb mensen willen een diploma. Nee hoor, er zijn er die ze verbranden. Mensen willen naar een school toe. Nee hoor, het kan ook online etc etc. En besloot dat op relatief korte termijn, dat wat is niet meer zal voldoen.
  • Stap 1: Besloot klein te beginnen 🙂 en de studenten te veranderen. Lukt niet.
  • Stap 2: De leidinggevenden en de collega’s moeten veranderen. Lukt niet. Ook hier geldt de regel: “mensen willen wel veranderen maar niet veranderd worden”
  • Stap 3: Ik ga mezelf veranderen, zelf het gedrag laten zien dat ik graag wil zien. Lukt al beter, daar horen eenzaamheid en weerstand bij.
  • Stap 4: ik zou het graag samen met collega’s doen want ik bezit maar een deel van de skills nodig om dit voor elkaar te krijgen.

En is dat laatste dan zo moeilijk. JA.

Het vraagt dat je je masker afzet, laat zien dat je het ook niet weet en daarmee wellicht de controle verliest op het proces wat dan volgt. Tijdelijk je heel oncomfortabel voelt omdat je dingen moet gaan doen die je nog nooit gedaan hebt. Kijkend naar onze opleiding en mezelf zijn het merendeel mensen die graag de controle behouden, graag goed zijn in wat ze doen. Kijkend naar Zuyd zie ik een organisatie die vooral wil laten zien waar het allemaal goed gaat. En innovatie mag wel mislukken, maar dan praten we daar niet meer over. En ik zie een maatschappij die dat ook van ons verwacht. Dat we altijd goed zijn.

Wat is nodig:

  • mild zijn voor jezelf, je doet vandaag het beste van wat je nu kan, en dus ook mild zijn voor die ander.
  • met de verantwoordelijkheid om te leren van wat er gebeurt
  • weten wat jij brengt in de groep en snappen wat die ander brengt
  • een einddoel dat voldoende vertrouwen en energie geeft om te durven beginnen, op weg naar de nieuwe werkelijkheid.

Dus in mijn ogen is wat je vraagt van mensen GROOT. Kleiner maken zorgt ervoor dat, in ieder geval ik, het niet vertrouw. Dus laten we gewoon toegeven dat het groot is, dat het alleen eenzaam is en lastig om met alle weerstand om te gaan.

En het SAMEN doen.

 

 

 

Verder Bericht

Vorige Bericht

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén