Een 8…Sinterklaascadeautje aan mezelf.

Ja, je leest het goed, ik geef mezelf een 8 – voor mijn werk als docent – cadeau. Om te begrijpen waar dit nu weer vandaan komt en waarom de redenen voor die 8 voor mij bijzonder zijn, wil ik jullie kort even meenemen langs mijn ambitie-levensloop.

• Tweede klas middelbare school. Ik haalde bij wiskunde de eerste 7 *ever* op mijn rapport. Ik huilde en plein public. Een deel van de klasgenoten probeerde me te troosten. Het grootste gedeelte (inclusief leraar) begreep me niet. Niemand kan toch de hele tijd 8 en meer halen. Ik moest er maar aan wennen.
• Haalde in 4 jaar mijn (master)diploma “licentiate in de handelswetenschappen” met onderscheiding. En ja, ik heb ook nog gefeest en tijd gehad voor extra’s: maand stage in Frankrijk , kwartaal studeren in Ierland, Cambridge certificates, studentenvertegenwoordiger, ongeorganiseerd reizen etc
• Deed een vervolgstudie van 1 jaar “Management van midden- en kleinbedrijf” in het Franstalige deel van België.

Voor iemand als ik waren dat eigenlijk makkelijke tijden. Aan de hand van je punten kon je zien of je boven het maaiveld uitstak en dus “goed” was.

• Op mijn 27ste: Finance Manager bij productiefaciliteit van een Amerikaanse multinational. Budget operatie 38 MM+ investeringsbudget over 10 jaar 18 MM.
• Op mijn 40ste: Controller & office manager voor de Nederlandse holding van een Duitse multinational, werkte parttime en drie zonen rijker. (de jongste toen 8)

Ook dit waren voor mij duidelijke tijden. Als je goed functioneert heeft dat consequenties voor je salaris. Dus, bij salarissprongen mag je ervan uit gaan dat je “goed” bent.

Lekker duidelijk dus, tot ik op mijn 40ste het onderwijs instapte. Wanneer ben je eigenlijk “goed” in het onderwijs.

Op mijn buikgevoel zei ik 4 jaar geleden bij de koffie een keer: “als studenten zich mij jaren later nog herinneren”.

Vervolgens heb ik gekeken naar en me dus ook wel laten afleiden door:

• Beoordelingen en evaluaties. Goeie evaluaties waren verwarrend, is dit goed genoeg?
• Zuyd-waarden: ambitieus, open, ondernemend, inspirerend en vakkundig. Langzaam begrepen dat dit alles “zijn”, niet hoeft te betekenen dat je excellent beoordeeld wordt of salaris-/schaalsprongen maakt.
• Carrièrestappen: zal ik dan teamleider, faculteitsdirecteur of lector ambiëren. Nee, het zou wel beter betalen. Ik zou in dat soort posities de impact op het dagdagelijkse onderwijs, op die student missen.

Om dus herformuleer ik 4 jaar later tot: Ik vind mezelf “goed” in het onderwijs “als ik studenten/mededocenten de volgende (haalbare) stap heb kunnen aanbieden/wijzen in hun professionele en/of persoonlijke ontwikkeling”. 

• Omdat ik hiermee kies voor wat past bij mijn talenten en passie.
• Omdat ik me hieraan committeer. En iedere dag ruimte maak om te leren wat wel en niet werkt.
• Omdat ik keihard werk om, in kleine stapjes, met een heel klein budget, het onderwijs aan te passen aan de veranderende wereld.

PS En dus zijn deze blog en Twitter geen hobby, wel een geweldige manier om steeds weer te leren. Daar vond ik trouwens ook dit filmpje over de echte leerkracht.

En eindig met dit prachtige gedicht: