De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

Wat ik niet kan aanzien.

Stroom en onderstroomToen een filmliefhebber reageerde op mijn post “ik ben er niet” realiseerde ik me dat ik niet helemaal eerlijk was geweest.

Als kind kon ik naar bepaalde stukken van een film niet kijken. Verzon een excuus (toilet of iets anders) om even weg te lopen. Waar ik niet naar kon kijken waren die scenes waarin iemand het alleen maar erger maakt voor zichzelf en vergeet mee te nemen wat kan helpen. Maw gecreëerde hulpeloosheid en vluchten. Zie je het beeld voor je: vrouw, alleen,  slechterik, donker, naar boven vluchten, niks meenemen enz….

En dat gevoel herken ik in deze kwestie: Ik kan er niet naar kijken.

Wat is het dan dat ik niet kan aan aanzien wist ik niet. Maar mijn intuïtie gaf aan dat het antwoord waarschijnlijk in het boek Deep democracy van Jitske Kramer zat.

Ik herhaal even de samenvatting 🙂

Deep Democracy Jitske Kramer

Ik ben gaan lezen en realiseerde mij dat het de fractale patronen zijn, en het gesprek niet aangaan over een sterke tegenstelling in de onderstroom zijn wat ik zie. En niet kan aanzien dat we dat niet confronteren. Dat we die tegenstelling niet het begin laten zijn van een heel mooi creatief proces.

Die tegenstelling, dat niet-gevoerde gesprek gaat vermoedelijk over “wat is goed onderwijs”.  En binnen die tegenstelling kan ik het niet aanzien dat we een zaal hebben met 60 prachtige bevlogen mensen met hart voor student en voor onderwijs waar we urenlang nog geen fractie van zien en gebruiken.

We hebben het al wel geprobeerd, het breken van die patronen.

Ik heb al een keer samen met collega’s geprobeerd rolmodel te zijn in een sessie rondom Maatschappelijk verantwoordelijk handelen. Toen heb ik diep ervaren hoe sterk die patronen zijn.

In een andere sessie hadden diverse collega’s een deel van de vergadering verzorgd. Zelfde patronen.

In nog een sessie (maar 30 mensen) zijn we via de inhoud de discussie wel aangegaan wat goed onderwijs is. Een hele aparte sessie met veel energie. Toch hebben we niet doorgepakt. We hebben het besluit laten nemen door een kleine groep na de vergadering. Mi omdat we een gespreksleider met neutraliteit en de techniek misten van minderheidswijsheid toe te voegen aan het meerderheidsbesluit. Met alle gevolgen voor het draagvlak voor de uitvoering van het besluit.

Nog een andere sessie kwam erg in de buurt van wel gelukt het gesprek aangaan over “goed onderwijs”. In een sessie (ongeveer 30 docenten) leerden we meer over leerdoelen opstellen en een toetsmatrijs maken. Toen we per vak aan de slag gingen ontstonden mooie gesprekken over goede leerdoelen en toetsonderdelen. Binnen onze box een goeie sessie.

Waarschijnlijk valt het allemaal onder wat in het boek onder de noemer “edge-gedrag” valt.

Ik leerde ook waarom ik niet opsta om het dan maar zelf te doen. Ik weet dat ik de neutraliteit en de ervaring met werken met de onderstroom (stap 5) mis om dat succesvol te doen.

Deze blogs zijn mijn bijdrage (gebaseerd op wat ik goed kan) aan polsen of we het aandurven dat gesprek aan te gaan. Genoeg collega’s volgen mijn blog en als zodanig kunnen ze er al dan niet voor kiezen hier iets mee te doen.

En ja, ik zal er zeker zijn voor het niet-gevoerde gesprek. Het zal chaos zijn, er zullen conflicten zijn. Dat hoort erbij.

Dat … kan ik inmiddels wel aan.

PS Met dank aan het gesprek met een collega dat aanleiding was voor de eerste blogpost. En met dank aan Steven en Karin voor hun reacties. Dankzij hen is er deze post.

 

 

 

 

Verder Bericht

Vorige Bericht

2 Reacties

  1. Steven Gort 13 januari 2015

    Hoi Ilse,

    Leuk hoe je jezelf via zo’n eerste post een duwtje gaf door na de reacties door te pakken met bovenstaande bijdrage. Goed van je. En dat is – alhoewel ik lang niet alles van jou op je blog goed lees – ook wel wat ik van je verwacht had. Je grondige aanpak en reflectie vielen mij al eerder op. En daar zit ‘m ook een beetje de kneep.

    Het heeft een voor mij nogal instrumenteel karakter. Raakt je gereedschapskist niet overvol zo langzamerhand….?! Ik gun je een meer ‘lege’ benadering waarin je je eigen hart, emotie en gevoel leidend durft te laten zijn om je houding en gedrag in willekeurig welke omgeving vorm te geven.

    PS
    ik heb je fractale patronen toelichting tot mij genomen. En ook daar valt me op hoe we (jij ook?) herkenning zoeken in de complexe materie die mens heet. Ook zonder lezen weet jij best dat niet in het moment benoemen wat je voelt en daar eerlijk over zijn het behoud van de bestaande werkelijkheid is. Kortom: maak het niet te ingewikkeld!

Laat een reactie achter bij Ilse MeelberghsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén