Wat leer ik van mensen die nee zeggen tegen een leerkans waar ik me aan verbonden heb. Wat leer ik daarvan over mijn energielekken, het stoppen van die lekken en mijn eigen houding tegenover leerkansen.
De les speelde zich af op meerdere plekken.
Ik hoorde de energetische roep om hulp van iemand en besloot om het dit keer eens niet te negeren. Dat doe ik namelijk meestal als ik in een groep iemand energetisch om hulp hoor schreeuwen. Tijdens de ” village”-oefening op maandag (Social Presenning Theater) ervoer ik dat ik ook kan kiezen om er liefdevol te zijn voor die ander, te doen wat ik doe en daarmee die ander te ondersteunen. En dacht: laat ik dat dan ook maar eens doen in zo’n situatie deze week. Op een voor mij veilige leerplek negeerde ik dit keer niet. Liefdevol ging ik voelen wat ik met mijn unieke skills voor die ander kon betekenen en gaf dat aan die ander. Die ander zei nee. Dat is ok.
Op een ander moment deze week liepen studenten weg bij een voor hen georganiseerde activiteit rondom beroepsbeeld en hoe je daarin keuzes maakt. Dat aankijkend, zittend op een blok, voelde ik de energie uit me weg stromen. Ik genoot wel van de studenten die naast me kwamen zitten en mee gingen “spelen”.
Erover navoelend vond ik mijn energielek. Die zit in het feit dat ik verwacht dat als je roept dat je iets wil leren (energetisch of door je in te schrijven bij een opleiding), dat je dan het moment grijpt als een leerkans zich aandient. Dat je de ervaring ondergaat/aangaat.
Spiritueler klinkt dat als:
“gebruik je mannelijke energie om wijze meesters te vinden, gebruik je vrouwelijke energie om hun wijsheid te absorberen”
Ik verwacht dus bij het aanbieden van een leerkans dat mensen beide vaardigheden hebben. Het vinden van mensen die hen wat kunnen leren en absorberen wat die mensen brengen, ook al zou het moment ongunstig zijn en de vorm niet wat je verwachtte. Ik krijg er kriebels van dat het lijkt of alles precies moet kloppen voor je wat kan leren.
Veel liever: spelen in het moment, met dat wat er is.
Dat gevoeld hebbende, wat kan ik dan doen om het energielekken te voorkomen/stoppen.
- checken of die ander mij echt heeft uitgekozen als wijze meester en wat ie graag van me wil leren.
- als het de ander nog niet lukt te absorberen wat ik aanbied in “doen wat ik goed en graag doe” dan mag ik de vraag om hulp loslaten. Dan is blijkbaar een andere leermeester, een ander moment nodig.
Wat ik cool vind van mezelf is dat ikzelf steeds minder leerkansen/momenten verspil. Dat ik volop speel in het moment, samen en alleen.
Daarvoor word ik beloond met persoonlijke bloei, diezelfde kriebels in de buik als in een achtbaan, plezier en verbinding met mooie mensen.
Dat gun ik iedereen.