De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

Om een community te worden is het belangrijk om te leren ontvangen.

dankbaar ontvangenMisschien een rare uitspraak. Denk even met me mee.

Een citaat uit 2bejammed triggerde de leervraag: Wanneer gaan studenten participeren?

Communities draaien om user generated content, niet om content die door een organisatie gedeeld wordt. Als organisatie wil je natuurlijk al je info delen. Dat mensen daarop kunnen reageren en berichten met andere kunnen delen is ook voor de hand liggend. Bij communities gaat het er wel om dat degene die hierin participeren zich mede-eigenaar/mede-verantwoordelijk voelen voor de inhoud. Het gaat dus niet om de communicatie tussen de organisatie en een individu, maar om de interactie tussen de community-leden. En als je als organisatie/onderwijsinstelling communities wil stimuleren dan moet je hierin faciliteren. Het platform maakt niet uit. Als ze elkaar maar vinden en het veilig genoeg is om zich open op te stellen.

In het onderwijs zijn we gewend als docenten om kennis te delen, te reageren op reacties daarop. We zijn nog niet zo goed in staat om dat mede-eigenaarschap van studenten, dat mede-verantwoordelijk voelen voor de inhoud vorm te geven.

In #ulab zaten twee items die bijdroegen aan het beantwoorden van de leervraag:

Interview with: 

MIT’s Natalie Rusk and Amos Blanton, two of the people behind the successful programming platform Scratch. Scratch is designed to help children as young as elementary school age get a grasp of programming concepts. Here, our focus is less on what Scratch is and more on how it was created. Listen for the principles of prototyping and the new type of leadership Natalie and Amos practiced to enable the Scratch community to thrive.

  • So what I heard you describing is it’s not like coming in with ideas or with a pre-defined set of roles, which then you fit other people into. But it’s really the primacy of listening, right?– attending to, identifying where these ideas where people take initiatives.
  • Then you said creating space for them, right?– creating space and roles around them.
  • And then it’s also paying attention to the entire ecosystem and what it needs in terms of cultivation, right? Moderation and the norms.
  • So I think you were describing another model of leadership

Vrij vertaald naar de onderwijspraktijk: Zet een idee uit, kijk hoe studenten daarrond in beweging komen. Ga dat faciliteren/versterken. En “bewaak” de manier van samenwerken.

Ted-video Nipun Mehta:

Nipun Mehta is the founder of ServiceSpace (formerly Charity Focus), an incubator of projects that works at the intersection of volunteerism, technology and gift-economy. What started as an experiment with four friends in the Silicon Valley has now grown to an global ecosystem of over 350,000 members that has delivered millions of dollars in service for free. Nipun has received many awards, including the Jefferson Award for Public Service, the President’s Volunteer Service Award and Wavy Gravy’s Humanitarian award. He is routinely invited to share his message of “giftivism” to wide ranging audiences,

11:20 Shift #3 from Isolation to community: how people come together, that makes the difference.

You can be Facebookfriends, You can go out for a movie or you can volunteer together. “Gift ties” are the strongest ties

Vrij vertaald naar het onderwijs: ga uit van vrijgevigheid. Mensen en dus ook studenten willen graag bijdragen en net dat bijdragen creëert sterke banden.

Wat ik meeneem:

Ga ervan uit dat studenten willen bijdragen. Ga ervan uit dat ze dat anders zullen doen dan jij vooraf bedacht had. Luister en maak daar ruimte voor.

Denk in termen van (15:40):

  • contributie (vs consumptie), waardeer wat je ontvangt en pay forward
  • vertrouwen (vs transactie): vertrouw op inter-connectedness
  • community (vs isolatie): cultiveer netwerken van verbindingen op basis van geven
  • overvloed (vs schaars): ervaar de generatieve kracht van dankbaarheid

Het enige wat ik dus hoef te leren is hoe ik dit in de dagelijkse praktijk ingebed krijg, ruimte maken voor de authentieke bijdrage van studenten 🙂

Verder Bericht

Vorige Bericht

6 Reacties

  1. Judith 17 februari 2015

    Dat mijn blogpost een leervraag bij jou uitlokt 🙂 das mooi!
    Jouw blogpost triggert mij weer door jouw uitspraak: “In het onderwijs zijn we gewend als docenten om kennis te delen”. Is dat zo? Wat versta jij dan met kennis delen? Zie jij ook ontwikkelingen van kennis delen in een digitale community? want daar ging mijn blog over.

    • Ilse Meelberghs 17 februari 2015 — Berichtauteur

      Nee Judith, ik zie nog weinig ontwikkelingen rondom online delen. Ik begrijp dat, het heeft vooral te maken met facilitering en “what’s in it for me”. Nu betekent online delen voor de meeste docenten gewoon meer plekken waar je in de gaten moet houden dat je op tijd en correct reageert. Het levert (in mijn ogen) pas echt iets op als je de verantwoordelijkheid voor de content mag delen met de studenten.

      Ik zal je een voorbeeld geven. Ik heb voorgesteld dat we de studenten (400) rondom de leervragen bedrijfseconomie in de nieuwe gemeenschappelijke propedeuse een WIKI laten bouwen (voor mij een soort community rondom een vak). We durfden het uiteindelijk niet aan. Omdat het tentamen over de content gaat en wij ons dan hoofdverantwoordelijk voelen voor de correctheid van de inhoud (en we bang zijn dat ons de tijd ontbreekt om dat te checken/corrigeren). Waarschijnlijk gaan we een pilot draaien in een paar studentgroepen met een docent die dat ziet zitten. Checken wat er dan op ons afkomt.

      Dat on- en offline delen van verantwoordelijkheid. ’t klinkt simpeler dan het is 🙂 En het zou zoveel moois opleveren. Daar ben ik van overtuigd.

  2. Els Snels 17 februari 2015

    Hoi Ilse,
    De kern van deze Blog doet mij erg denken aan het traject Essenties in de Praktijk en de boekwerken In schools we trust van Deborah Meier en Small Schools, Big Ideas van o.a. Ted Sizer.
    Daarnaast is een van de belangrijke pijlers van het Werkconcept Critical Skills :Community Building waar zelfs vanaf de jongsten een goede attitude in deze wordt ontwikkeld.
    Mooi, hoe e.e.a. aansluit.
    En ooit is het ook de kracht van de herhaling, geloof ik. Door ander woordgebruik en het net even verleggen van een accent …
    Els

    • Ilse Meelberghs 17 februari 2015 — Berichtauteur

      Is het ook. Ik geloof dat het vooral verdieping is van “de controle op wat en hoe ze bijdragen leren loslaten”.
      Gaat lukken, ooit 🙂

Laat een reactie achter bij Els SnelsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén