Nog een laatste reflectie voor de vakantie.

Deze week kreeg ik een compliment.

Jij zet me aan het denken over waarom ik dingen doe. Je bent kritisch (in je blog) zonder dat ik me persoonlijk aangevallen voel.

Langzaam ga ik accepteren dat dat mijn rol is in de organisatie. Waarom dat accepteren langzaam gaat? Omdat het voelt alsof de rol getolereerd wordt en ik graag een rol wil vervullen die echt gewaardeerd wordt. ’t Voelt af en toe wat eenzaam. Gelukkig helpen dit soort complimenten echt “to keep me going”.

Ik moest wat keuzes maken over wat ik volgend jaar ga doen en ik kies toch weer “Keating”. En ja, ik heb nog wat te leren. Als je naar me zou kijken zou je ook gedrag zien dat lijkt op die jongen die met het liniaal ernaast de bladzijde uitscheurt.

Het fragment eindigt met Keating die zegt “you will learn to think for yourself”.

Voor mezelf is  “you will learn how to choose” meer toepasselijk. En natuurlijk is dat niet altijd makkelijk. Uit Liefde van Paulo Coelho (blz 55)

Je moet risico’s aangaan, bepaalde wegen volgen en andere verlaten. Niemand kan kiezen zonder bang te zijn.

Ik heb in de afgelopen maanden diep gevoeld hoe belangrijk integriteit (bij jezelf blijven) en empathie (hoe is dat voor de ander) voor me zijn. Voor mij begint dat alles met jezelf kennen en respecteren. Een mooie tekst daarover: Jezelf wegschenken uit Tao van vrouwen. En ik heb dus gekozen voor die activiteiten waarbij voor het leren over die aspecten, hoe je daarin kiest,  de meeste ruimte zit.

Een hele fijne vakantie allemaal!