De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

Gelezen: Ode aan de aarde. Ode aan jou.

Het boek “Ode aan de aarde, Ode aan jou. Boodschappen van de aarde” lag bij een vriendin op de piano. Ik wou het graag lenen, en dat mocht.

Het is een heel mooi boek, met prachtige foto’s. Het is ook een beetje een boek dat bij mij oproept “been there, done that”

Er zijn een paar dingen die raken en die geven de “been there, done that” nieuwe structuur.

Channeling

Ik had al eens gehoord van channeling, nog niet de moeite genomen om uit te zoeken wat het is.

Als je channelt bevind je je in een toestand van geestelijke ontspanning, die te vergelijken is met het gevoel van flow dat je kunt hebben als je geïnspireerd met iets bezig ben, bijvoorbeeld musiceren, sporten of schilderen. Je bent “uit je hoofd” en in je gevoel. Als channeler ben je in die open en ontvangende toestand ook actief aanwezig omdat jij de brug vormt tussen de intuïtief aangevoelde inzichten en de weergave daarvan in menselijke taal (pg 11).

Wat kan je doen voor de aarde

Een vraag die me, in het verleden meer dan nu, bezighield: Wat kan ik doen voor de aarde.

Aarde pg 27:

Mijn spirituele essentie is onverwoestbaar en ik ben niet bang voor ondergang door menselijke hand. Je helpt mij niet door je kwaad en bezorgd te maken over de vernietiging van natuurschoon op aarde. Je helpt mij door je natuurlijke plaats weer in te nemen in relatie tot mij. In die relatie ben je tegelijkertijd kind en ouder, tegelijkertijd klein en kwetsbaar en groot en ontzagwekkend. Durf weer kind te zijn. Durf je kwetsbaarheid te omarmen en je over te geven aan de krachten die jou overstijgen. Wees ook zelfbewust en accepteer je verantwoordelijkheid als schepper en inspirator van het leven.

Enfin, dat dit antwoord me niet irriteert betekent dat ik een eind op weg ben. Creaties die komen van mensen die dit onder de knie hebben zijn mi per definitie creaties die de aarde dienen.

Spirituele doel

Op pagina 25 dan!

Wat het boek dus ineens doet is een perspectief omkeren.

Ik dacht dus steeds, deels gebaseerd op mijn interpretatie van een gelovige opvoeding, dat ik steeds “goddelijker” moest worden.

Wat nu als de bedoeling van mens zijn is dat je lekker geconfronteerd wordt met het eenzaam voelen als individu, de beperkingen van het lichamelijke. Om van daaruit de verbinding met het geheel weer te gaan voelen, te gaan zien dat het geweldige van “mens zijn” is dat je dingen kan vormen/manifesteren.

Wat als leren thuiskomen en je ding doen de klus is die me te doen staat?

En dan vallen voor mij alle stuk ineens op hun plaats. Komt er structuur in een hoop inzichten van de laatste jaren.

De blauwe bolletjes zijn zaken die al een keertje in mijn ontwikkeling voorbijkwamen, van de meeste kan je zelfs lezen op deze blog.

 

En wat als er geen bedoeling is, hoor ik een aantal van jullie al zeggen. Wat kan het voor kwaad hier naartoe te werken is dan mijn tegenvraag 🙂

Verder Bericht

Vorige Bericht

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén