The Wander Society
Twee keer las ik tweets van bekenden die het een bijzonder boekje (=The Wander Society) vonden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Toen ik in het begin van de vakantie mijn vakantievoorraad aanschafte zat deze er dus ook bij.
Het is een briljant geschreven boekje. “Het is verzonnen he, die society bestaat niet … toch?” is wat ik steeds dacht tijdens het lezen.
Bij het lezen van de omschrijving van wanderen schatte ik trouwens in dat ik al een goeie wanderaar ben.
WANDEREN ww, wandelen/ontdekken/dwalen op een onvoorziene of doelloze manier met een volledige openheid voor het onbekende.
Society wants us to live a planned existence. The path of the wanderer is not this! The path of the wanderer is an experiment with the unknown. To be idle, to play, to daydream. The Wander Society offers us all a way to experience the joys and possibilities of unplanned time.
Toch heb ik dankzij dit boekje mijn grenzen nog wat opgerekt. Het is best wel opmerkelijk hoeveel beter mijn zintuigen werken deze vakantie. Wat wanderfeitjes:
- Met lichte kramp in de buik een sleutel de route voor de wandeling op de Meinweg laten bepalen (=Ik geef blijkbaar niet graag de controle uit handen) en precies op het gewenste moment weer terug zijn 🙂
- Op het mos uitrusten en ruiken dat daar herten of everzwijnen zijn geweest.
Stoppen bij boomwortels en de kevertjes (of wat dan ook) erin horen knagen.
- Met de fiets totaal onbekende wegen op de Meinweg inslaan, zonder kaart noch kompas, erop vertrouwend dat ik op het moment dat ik terug zou willen wel een plek zou vinden die ik herkende. Ik genoot van de vrijheid van het niet weten, het gewoon hard fietsen zonder een plan. Het was nog mooier, ik eindigde precies daar waar ik begon met wanderen. En reed weer verder de geplande route. Iemand die weet waar dit is? Dan weet ik ook waar ik was 🙂
Wreck this book.
Eigenlijk had ik deze separaat gekocht. Op zoek naar een grensverleggend doe=boekje. Blijken ze bij elkaar te horen.
Wreck this journal everywhere is perfect om altijd en overal mee naartoe te nemen en je stopt ‘m zo in je tas of jaszak. De opdrachtjes zijn daar ook op afgestemd. Met de populaire suggesties uit vorige boeken, maar ook prikkelende nieuwe opdrachten. Je mag ermee gooien, ‘m onder de douche nemen of ‘m volplakken met kleine dingetjes die je op straat hebt gevonden. Het resultaat is vaak verbluffend en bovendien verslavend. Als je eenmaal een Wreck this journal hebt volgekladderd/geschreven en geplakt, wil je meer…
“Dit boek is te gek, creativiteit ten top! Het staat vol opdrachten om het te slopen.(…) Zoals je ook boeken hebt met elke dag een bezinningsmomenten, zo zou je dit kunnen gebruiken om elke dag even uit je dagelijkse sleur te komen.” Flow magazine
Met dat ik de opdrachten doe stijgt mijn interesse in de auteur. Het werkt 🙂
Over de auteur: Keri Smith is auteur/illustrator en guerrillakunstenaar. Ze is de bedenker en maker van meerdere bestsellers over creativiteit, waaronder Wreck this journal. Met haar creative ideeën weet ze mensen over de hele wereld aan het knippen, gooien, scheuren, plakken en knoeien te krijgen.
Wat werkt er dan precies. Ik let nog beter op mijn omgeving. zie andere dingen. Word me bewust van allerlei aannames over wat hoort en niet hoort. En ga dus in tegen “wat hoort”. Zoals: Je gooit geen boek naar beneden, jawel hoor, het kan best. En ben even helemaal geconcentreerd ongebruikelijke dingen aan het maken. Een paar pagina’s van mijn wreckboek.
En dit waren de makkelijke opdrachten, diegene die ik nog redelijk dicht bij huis kon doen, zonder hulp van anderen. D’r liggen nog wat uitdagingen.
Ik bedacht dat dit eigenlijk ook een mooie oefening is om tegenwicht/integriteit te oefenen. Als bedrijfseconoom/accountant worden we geacht op een gegeven moment, als het erop aan komt, te gaan staan voor wat “goed” is. En dat is niet altijd wat de anderen willen dat we zeggen/doen. Hiermee oefen je prima onafhankelijkheid tov wat anderen denken/vinden.