Durf ik de toetsvorm ter plekke te wijzigen.

Ja. En ik heb genoten van wat er daarna gebeurde!

De aanloop, de kracht van vragen.

De module “maatschappelijk verantwoordelijk handelen voor business controllers” kende twee facetten: modellen en systemen om de focus te leren verleggen van winst naar meervoudige waardecreatie. En een facet, wat betekent dat voor jou(w) handelen.

We toetsten de inhoudskant met een rapport en we zouden het andere facet toetsen met een reflectieverslag.

Voor ze beginnen met schrijven vraag ik ze om in tweetallen erover te praten. Met als doel dat dat hun verslag zou verdiepen.

Ik loop rond, kijken of ze nog iets nodig hebben om te kunnen beginnen. Een van de studenten vraagt: moet dit echt… ik heb het echt gehad met die reflectieverslagen. We praten. Ik leg uit dat de toetsing nodig is als verantwoordingsmiddel en dat ik het belangrijk vind dat ze kunnen laten zien wat ze daarin leerden. Zij vertellen ook en dan ontstaat de volgende vraag: kan het dan niet in een groepsgesprek.

Ik krijg het een beetje warm, durf ik dat?

Razendsnel gaan er een aantal dingen door me heen:
Ik vertrouw deze studenten. Ze tonen betrokkenheid die ik ruimte wil geven. “irritatie zorgt voor innovatie”. Ik schat in dat verslagen die ik nu van hen ga krijgen waarschijnlijk “sociaal wenselijke verslagen” worden – minder authentiek. Vraag me af: kan ik wat ik wou toetsen ook checken in een groepsgesprek. Ja, wat zijn dan mijn grenzen. Belangrijkste: een groep niet groter dan 8 studenten. Past dat dan weer binnen de tijd. Volgens mij wel. En ik wil toch nog graag “iets” op schrift.

Ik zeg ja.
Bied de optie aan aan de hele groep (40 mensen)
Een deel zegt liever te willen gaan schrijven.
Ook daar zeg ik ja tegen.

Het proces

We delen de tijd in (iedere groep ongeveer 40 minuten) en gaan met het eerste groepje aan de slag. Gezamenlijk bepalen we de werkwijze. Aantekeningen op het bord, dan dus met de stoelen om het bord heen, iemand wordt notulist en we beginnen het gesprek. Super voelt dat om het zo samen vorm te geven.
Het zijn fijne gesprekken. Waarbij ik ook een goed beeld krijg rondom die dingen die ik wou toetsen. Dat was namelijk:

We praten over het “witte deel” Wat betekent MVO voor jou,
ethiek, integriteit (drijfveren/waarden)
En ze demonstreren:
– dat ze hun ervaringen tijdens de module en de eigen rol daarin onderzoeken en interpreteren.
– hoe de ervaringen hun inzicht hebben vergroot of het (toekomstige)handelen hebben veranderd.
– in staat bent bovenstaande helder en duidelijk te verwoorden

Daarna maakten we een foto van de borden en ook eentje met ons erbij (voor de leuk). Die kwam in een verslag met in een paar zinnen de belangrijkste inzichten uitgelegd.

De uitkomsten waar ik zo blij mee ben.

De groep die koos voor de gesprekken koos er ook voor om heel authentiek hun verhaal te doen. Heerlijke gesprekken leverde dat op. Die verbinding was super.

Bij de andere groep las ik meerdere keren dat ze heel bewust gekozen hadden voor schrijven omdat ze daar meer aan hebben. En dat leverde dan weer mooie verslagen op waarvan ik in alle rust kon genieten tijdens het lezen.

Ik heb dankzij de eerlijkheid van de studenten een heerlijke ochtend gehad. En we hebben samen ons onderwijs vernieuwd 🙂