Tevreden begin ik aan de vakantie. In een half jaar van “futloos” naar energiek. Dankzij jullie! Ik ga niet herhalen wat je van andere bloggers ook al gelezen heb over de voordelen ervan. Wat mij geholpen heeft is de aandacht. Mijn blog is in het afgelopen half jaar bijna 2.600 keer gelezen. Stel dat iedereen 1 minuut gespendeerd heeft, dat zijn dan 43 uur. Zomaar tijd en aandacht voor: “Ik leer van wat er gedeeld wordt (meestal via Twitter) en deel dan wat ik daarvan leer, waarnaar jullie dan weer luisteren en bereid zijn aan te vullen”.
Ik zie mensen vertrekken uit het onderwijs, anderen hun enthousiasme temperen. Ik voelde me een half jaar geleden eenzaam in dit gevoel:
Ik kijk naar mijn kinderen en zie wat er gebeurd als een leerkracht de snaar weet te raken. Er zijn zoveel mogelijkheden om mensen te helpen met plezier te leren. Ik wil me eraan committeren om uit te zoeken wat voor ons werkt. Ik ging er bijna onderdoor en het was lastig om me te helpen. Zou je niet wat “rustiger” aan doen. Nee, dat wil ik niet. Wat minder onderwijs en wat meer coördinatietaken. Nee, dat wil ik ook niet. Voor mijn kinderen. Ik hoop namelijk dat er om hen heen ook leerkrachten zijn die weigeren het “rustiger” aan te doen, die zich blijven committeren om in de klas uit te zoeken wat werkt om leerlingen zo effectief (= ook leuk) mogelijk te leren leren. Waarom? Omdat er een heleboel uitdagingen op ze wachten. Uitdagingen die wij (nog) niet hebben overwonnen. En het gaat hierover:
Doordat jullie je eigen meningen, gevechten en leren deelden op Twitter, zag ik dat ik niet alleen was in die leer-speurtocht. En het lezen/reageren op de blog voelde als supporters langs de lijn, mensen die een eindje meeliepen en wegwijzers die ook andere richtingen aangaven. Maar vooral… niet meer alleen. Dank jullie wel!
Ik sluit even af voor de vakantie. Tijd om effe te laten bezinken wat er allemaal geleerd is. Donderdag gaat de elektronische stekker eruit. Fijne zomer gewenst en tot eind augustus!
1 Pingback