De lerende docent

In ontmoeting de volgende stap te zetten

11 dagen in het nieuwe gebouw/jaar.

IMG_7200We zijn verhuisd naar nieuwbouw met een ander werkplekkenconcept. Een uitdaging voor me. Het iedere dag weer vroeg opstaan trouwens ook 🙂

Dag 1

Ik fiets voor het eerst met de elektrische fiets naar het werk. Vanaf halverwege de 26 km samen met een collega. We zoeken uit waar de fietsstalling is. Vinden de hal ondanks de bouwhekken, krijgen daar onze locker- en kastsleutel en powerbank van studenten. Vinden daar nog meer collega’s en lopen naar het restaurant. Daar gaan we met de hele faculteit ontbijten. Een andere collega zegt “vandaag mogen we wel even voor vertrouwd kiezen”. Dat doen we. Met vijven van de oude werkkamer ontbijten we aan hetzelfde tafeltje. Delen ons bijzonderste vakantiemoment. Als langzaam het restaurant leegloopt schuiven steeds meer mensen van de oude werkkamer aan. Tot we daar nog met een lekker grote groep aan 1 tafel zitten. Twee rondleid-studenten komen binnenlopen en die “confisqueren” we. Ze leiden ons prima rond en onderweg hebben we een hoop lol. Het is een prachtig gebouw. Mijn meest favoriete plek is verdieping 3/4 van de bieb. Zo veel fijne zithoekjes.

Na de rondleiding gaan we naar de thuisbasis. We delen met de hele faculteit een grote ruimte met flexwerkplekken. Ik zoek mijn locker en kast. Even kijken of ik er wel bijkom, want voor de bovenste rijen ben ik te klein. Dat lukt. Verder word ik er gillend gek. Teveel mensen en beweging. Er wordt namelijk ook druk uitgepakt. Gelukkig hebben dat er meer mensen last van en gaan we lekker samen lunchen in de stad. Toen was het wel goed voor die dag.

Dag 2

De startvergadering van de gemeenschappelijke propedeuse in de filmzaal. De blokcoördinator wordt geholpen de apparatuur op te starten. Het gaat ook een hele tijd goed. Op een gegeven moment valt toch het beeld weg, niemand die weet hoe het nu moet en we vergaderen zonder visuele ondersteuning verder.  Even bekruipt me dan het gevoel, en wat als dit met een zaal vol studenten gebeurt.

Als een van de kartrekkers van de studieloopbaan/managementvaardigheden module is mijn rol in het tweede deel van de vergadering om de veranderingen toe te lichten en de nieuwe mensen op weg te helpen. Dat doen we aan een lange tafel in het restaurant vlak naast de filmzaal.

Terug op de thuisbasis is het daar al wat rustiger, zitten een aantal mensen met koptelefoon en mis ik het enorm dat ik niet kan binnenstormen en “hier ben ik” en “jongens ik ga” melden. Voor mij hoort dat bij thuishoren. Alleen is nu de groep te groot om ze allemaal te storen. Met een beetje vreemd ontheemd gevoel vertrek ik terug naar huis. Tot 23.00 werk ik aan het in orde brengen van blackboard voor SLB. Voor de tweede keer. Mijn eerste “reorganisatie” omdat we van 7 naar 14 bijeenkomsten gaan was per ongeluk overschreven door een collega.

Dag 3

Ik lunch lekker met Judith in de koffiebar naast de bieb. Ga dan met de projectgroep curriculum de laatste puntjes zetten op de tekst van de visie. In een fijne koele ruimte, met lekkere catering en een haarscherp beeld op het scherm. Aan het eind van de middag hebben we de visie vastgesteld. Een mijlpaal. We stellen vast dat de kabels wat kort zijn voor de aansluiting met het scherm en je dus bij het bedienen met je rug naar “het publiek” staat. Maar dat lost zich over 7 weken vanzelf weer op als alles via Wifi gaat. Verder is het dus prima werken in die ruimte. Op de thuisbasis voel ik me nog steeds ontheemd.

Dag 4

’s Ochtends kan ik de vergaderingen skippen omdat die voor mij niet relevant zijn. Ik neem de tijd om de honingoogst in potjes te doen.

’s Middags krijg ik tijdens een training geleerd hoe ik mijn laptop (die ik nog niet heb) kan aansluiten op het scherm. Mooie mogelijkheden hebben de schermen. Alle moeilijkheden waar ik tegenaan liep bij Smartboard lijken zich hier niet voor te doen.

Ik kom binnenlopen in het teamoverleg op het moment dat de examencommissie ons wat vertelt over hun rol en de aandachtspunten nav vorig jaar. (Je kan nu eenmaal niet op twee plekken tegelijk zijn en die AV-middelen training was ook belangrijk)

Vervolgens geven we onze collega’s in het teamoverleg een sneakpreview van de visie. We vertellen ieder een stuk, vullen elkaar aan, met als mooiste compliment van een collega “dit was een sneakpreview van een film die ik wel wil zien”. Volgende week krijgen ze het stuk toegestuurd.

Vervolgens een vergadering voor alle stagebegeleiders. De nadruk ligt op het eindproduct stagerapport. Ik ben geïrriteerd daardoor.

Ik overleg nog wat met mensen op de thuisbasis, regel dat ik een computer kan lenen op maandag, voel me er nog steeds ontheemd en ga weer naar huis.

Die avond begraaf ik grote kip. Onze huiskip die 9 jaar bij ons was.

Dag 5

Ik werk thuis, vooral aan de mail. Ga wandelen met een vriendin en kom door het gesprek erachter wat me zo irriteerde de dag ervoor tijdens de stagebegeleidersvergadering. Het ging niet over wat er wel goed ging, het ging niet over het leerproces van de student. Het ging er vooral over wat er nog niet goed genoeg was aan het eindproduct/beoordeling.

Ik zie dus ook het mailtje met wat van me verwacht wordt op de maandagmorgen en dat ik om 8.45 nog nadere instructie krijg.

Dag 6/7

Weekend. We fietsen (100 km) om in een hotel met de hele familie de 70ste verjaardag van mijn moeder te vieren. Het werk speelt pas weer op de zondagavond. Ik wil het de volgende dag zo graag goed doen voor de nieuwe studenten. En weet dat ik met een laptop die ik nog nooit aangeraakt hebt, met een scherm waarover ik een half uur training kreeg een Kahoot quiz ga doen met de studenten. Een quiz die ik niet zelf gemaakt heb. Het maakte me licht onrustig “to state it mildly”.

Dag 8

De hele vorige week was ik met de fiets. 8.45 is me te vroeg voor met de fiets. Dit doe ik met de auto. Het parkeerterrein heb ik niet gevonden, een parkeerplaats wel. Ik haal het sleuteltje op voor het kastje bij het scherm. Om 8.45 begint de instructie, die wordt 2 x onderbroken door een brandalarm en worden we dus 2x geëvacueerd. Toch staan we om 9.30 klaar om onze eerstejaars te ontvangen. Iets minder rustig dan ik gehoopt had.

Ik heb 2 mentorgroepen en mag 2x vlak achter elkaar anderhalf uur hen met elkaar laten kennismaken. Gelukkig had een collega ons tijdens de instructie eraan herinnerd dat het enige doel was om prettig kennis te maken en dat je mocht kiezen tussen de beschreven activiteiten bij voorkeur die met het groepssymbool op de pet. Eerst gaan ze dus 2 aan 2 interviewen. Een mindmap over de ander maken. Zij die tijd over hebben plakken nog even een plaatje uit een tijdschrift op hun eigen mindmap. Een plaatje dat iets zegt over henzelf. De interviewer stelt de ander voor aan de groep.

Vervolgens gaan we in gesprek over wat we belangrijk vinden in een groep en samenwerken. Schrijven dat op een flip overvel. Zetten pijltjes bij de verbanden (met dank aan workshop systeemdenken) en we komen tot een symbool voor iedere groep. Dat wordt op de petjes getekend.

De studenten gaan lunchen (door de school aangeboden) en ik denk dat ik anderhalf uur heb om zaken te regelen. Foutje, als ik naar de ruimte   toeloop om mijn laptop te gaan aansluiten en het scherm te proberen zijn de studenten er ook al. Ik had maar een half uur pauze. Ik ben lief voor mezelf. Sla de powerpoint over, laat hen de quiz invullen. Dat moest volgens de instructie toch eerst op papier. En terwijl zij dat doen sluit ik rustig alles aan. Dat gaat verbazingwekkend goed. We spelen de quiz, ik laat hen de roosters zien. en dan is het voor hen tijd voor de fotospeurtocht. Ikzelf heb nu een uurtje vrij, breng de geleende laptop terug, haal mijn eigen laptop op. Ik neem ook vrij, doodop van alle indrukken. Ik ben wat in de werkkamer, het helpt niet om te aarden.

Vervolgens naar Volt voor cabaretier, drank, eten en leuke gesprekken met collega’s en studenten. om 20.00 ga ik naar huis.

Dag 9

Teamfocus verzorgt ook dit jaar voor ons de teambuilding-activiteit. Dit keer in het stadspark van Sittard, een hele mooie plek. Met ervaringsleren leren ze elkaars kwaliteiten kennen en leren ze over wat belangrijk is bij samenwerking. Het mooist vond ik de oefening waarbij ze leerden “als jij niks zegt kan de ander niet weten wat je denkt en er rekening mee houden”. Naar aanleiding van een opmerking van een student over visie vroeg de begeleider of iemand die voor zichzelf al had. Ik heb die van mij uitgesproken. Hakkelend, omdat ik het toch eng vond om dat zo aan die nieuwe studenten te vertellen.

CCapture (2)

Met 4 docenten hebben we 2 groepen en blijven dus over. We wandelen naar de markt en lunchen samen. Helft is natuurlijk werkoverleg, andere helft lekker bijkletsen.

Om 16.30 is ook de tweede groep klaar en neem ik de lege plasticflessen mee naar huis. Over het afval hadden we nog niet zo nagedacht. Andere docenten ontfermen zich over de volle flessen.

Het is een heerlijke en heel intensieve dag. ’s Avonds zit ik doodop aan tafel. Ik besluit om niet te gaan hangen maar naar de Roer te wandelen en hardop een canon te zingen. Met ieder couplet en met iedere stap wordt de energie opgeladen. Heel bijzonder om te merken.

Dag 10

Een dagje thuiswerken. Ik bereid me voor op de activiteiten in de volgende week. Wat heb ik nog nodig.

Dag 11

Lummelen en een beetje werken. Ik lees een mail waarin het CVB antwoord geeft op een kwestie die met het nieuwe gebouw samenhangt. Bij een van de antwoorden voel ik een flinke boosheid, dat blijkt teleurstelling te zijn. Wat met gedeelde verantwoordelijkheid, accepteren van consequenties van keuzes? Het raakt me zodanig dat ik me afvraag of ik wel mee wil doen met de opening van het schooljaar. Ik heb een mentorstudent gezegd dat ik kwam en dat is uiteindelijk doorslaggevend om toch te gaan. Gelukkig maar, want na een prima opening is het daarna op het feest echt gezellig. Lekker met collega’s en studenten eten, drinken, kletsen, dansen.

WP_20160901_20_37_49_Pro

Onder een prachtige sterrenhemel fiets ik naar huis. Op een donker stuk stop ik zelfs even om goed te kunnen kijken.

Samengevat

De eerste 11 dagen zitten erop. Ik geniet met en van mijn collega’s/studenten en het nieuwe gebouw, zie de lastige dingen onder ogen en benoem het zodat anderen er rekening mee kunnen houden, doe mijn best om zoveel mogelijk van de gaten te vullen die er natuurlijk vallen in zon beginfase en accepteer dat dat niet met allemaal kan. Met name dat laatste is voor mij een overwinning.

Kijk best wel tevreden terug!

Verder Bericht

Vorige Bericht

2 Reacties

  1. Rob Alberts 2 september 2016

    Succes met het vervolg!

    Vriendelijke groet,

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 De lerende docent

Thema door Anders Norén